dinsdag 30 november 2010

Sneeuw!

Zaterdag hadden we al een klein laagje, maar dat was gauw weer weg helaas. Gisteren was de drukste avondspits in Nederland ooit, maar hier was tot onze teleurstelling geen sneeuwvlokje te bekennen… Wel was het aardig koud, waardoor de versnellingen van m'n fiets waren vastgevroren!

Vanochtend werden we tot onze grote vreugde wakker in een wit landschap. Gelukkig waren m'n versnellingen weer ontdooid en konden we voorzichtig naar school glibberen. Vooral heuvelafwaarts is een avontuur! En natuurlijk als je een stoepje op moet om een file te ontwijken. Dat zorgde voor enkele spannende momenten…

Onze medestudenten beschouwen ons als helden dat we nog steeds op de fiets komen, wij vinden het, als nuchtere Hollanders, niet meer dan normaal!




woensdag 24 november 2010

Pakjes en pakketjes

In deze maand van donkere avonden, zwarte Pieten, Sinterklazen en Pakjesavond in het verschiet vond ik dit wel een passende titel!


Twee weken geleden werden we verrast met twee pakketjes uit Nederland! Het ene bevatte onder andere dropjes, het andere pepernoten, speculaas en chocoladeletters. Heerlijk!


Het is grappig om te merken dat we, hoewel niet erg chauvinistisch, toch dingen uit Nederland gaan missen. Zonder al te diep op ons gevoelsleven in te gaan kan ik wel toegeven dat Bart vooral zijn pure de Ruijter choccoladehagelslag ernstig mist. Ik mis vooral Brinta, want van porridge oats maak je echt niet dezelfde pap… Toen ik het de eerste keer maakte zat de hele magnetron eronder! Verder was het voorraadje drop dat we uit Nederland mee hadden genomen al flink geslonken, dus ook dat was een welkome aanvulling. Salmiakdropjes smaken altijd goed, zelfs als je net aan een Engelsman hebt uitgelegd dat het snoepjes met 'sal ammoniac' zijn! 


Pakjes waren er deze week ook voor Bart, die jarig was. Ter ere van zijn verjaardag hebben we een grote steak gegeten bij een 'Angus Steakhouse,' waarvan er een heleboel zijn in Londen. Na deze verwennerij togen we naar St Martin-in-the-Fields, alwaar we luisterden naar de 5e Symfonie van Beethoven en nog enkele andere stukken. 






Op zondag werd er voor hem gezongen in de kerk en later heb ik het huis versierd met geleende slingers. Maandag heeft hij getrakteerd op kruidkoek (altijd een hit, alleen kunnen we hier geen donkerbruine basterdsuiker krijgen… Maar wat een feest; die maandag kregen we opnieuw een pakketje! Met bruine basterdsuiker!) en 's avonds, ja 's avonds zaten we weer gewoon aan de studie. Zoals het echte studenten betaamt!


(Mocht je nou ook een onbedwingbare neiging hebben om ons een pakketje te sturen, stuur het dan naar onze school, want het past niet in onze brievenbus!)

woensdag 17 november 2010

Tesco

Wie ons een beetje kennen zal het niet verbazen dat we onze burgerlijke trekjes meegenomen hebben naar Londen!


Door de week zijn we dus hele dagen op school, en op zaterdag hebben we twee andere projecten. Ten eerste: het huis schoonmaken. Aangezien ons huis hier een stuk kleiner is dan thuis, zijn we daar verbazingwekkend snel mee klaar. Dat geeft toch te denken... Het heeft ook zo z'n voordelen om wat kleiner te wonen. En zeker na de preek gisteren in Chapel (elke dinsdagmorgen) over 'greed' en 'consumerism'; we hebben weer wat om over na te denken!


Het andere project voor de zaterdag is: boodschappen doen. Bij de plaatselijke bakker halen we 2 of 3 broden voor in de vriezer en daarna fietsen we naar de Tesco. Vlakbij ons zit een winkelcentrumpje met wat kleinere winkels, maar voor de wekelijkse boodschappen gaan we naar de Tesco Extra. Dat is een superstore in Watford, een ruime 4 kilometer fietsen.


Met onze fietsen zijn we een opvallende verschijning, het lijkt wel alsof alle andere klanten met de auto komen. Er is dan ook een megagrote parkeerplaats, maar een eenvoudig fietsenrek ontbreekt. 


Eenmaal binnengekomen kijk je je ogen uit, zoveel paden, zoveel keus en zoveel verschillende artikelen als er zijn. Levensmiddelen natuurlijk, maar ook van alles voor persoonlijke verzorging, inrichting keuken, badkamer, elektronica en kleding (sloffen!). Het doet ons nog het meeste denken aan LeClerc in Frankrijk. 


Als we met het winkelwagentje door de paden struinen openbaart zich echter wel een verschil tussen ons beiden: Bart houdt van snel en efficiënt winkelen: boodschappenlijst op volgorde van de winkel en het liefst op een draf langs de schappen, en Ineke vindt het leuker om wat rond te neuzen tijdens het shoppen. Tot dusver heeft ons huwelijk het overleefd. Vooral omdat we onszelf nadien trakteren op een donut bij Krispy Kreme! (Die natuurlijk ook een filiaal heeft in onze mega-Tesco.)